குறுந்தொகை பாடல் 147
பாலையின் கோடையில் அரியதாய் பூத்த
பாதிரி மலராக நெஞ்சில் பூத்த
மாமை நிறத்தவளே
கைகோர்ப்பது கனவென்பதால் கனவு மட்டும் காண பழகிக் கொள்கிறேன்,
எழுந்ததும் மறக்கும் வித்தையை யாரிடம் கற்பது என்றறியாமல்.
பாக்கியசாலி
ஏதோவொரு மாலை நேரத்தில் சாலையோர பானிபூரி கடையில் இங்கு கட்டமைக்கப்பட்ட எந்தவொரு அழகின் இலக்கணத்திற்கும் அடைபடாத ஒரு பெண்ணின் கலைந்த கூந்தலின் வழியாக அவள் சொல்லும் சுவாரஸ்யமில்லாத கதைகளையும் இரசித்து கேட்டு அவள் அனுமதியுடன் அவள் அழகை இரசிக்க பெற்ற காதலன் பாக்கியசாலி
Comments
Post a Comment